Printre subiectele dificile s-a numărat, fără îndoială, conflictul legat de intenția curiei episcopale romano-catolice de a împrumuta biserica carmelitanilor desculți din Przemyśl comunității greco-catolice. Începuturile înființării bisericii și mănăstirii Carmelitanilor Desculți datează din 1620, când Marcin Krasicki, starostele din Przemyśl, a decis să doneze proprietatea sa în acest scop. După Prima Împărțire a Poloniei, împăratul austriac Iosif al II-lea a desființat ordinele contemplative și, doi ani mai târziu, a predat proprietatea carmelitană din Przemyśl clerului greco-catolic, care a folosit biserica ca biserică catedrală până în 1946. În 1958, după numeroase eforturi, călugării au reușit să se întoarcă la Przemyśl și să intre din nou în posesia bisericii, dar fără clădirile mănăstirii. Mănăstirea carmelitană a fost restituită carmelitanilor abia în 1990. Conflictul asupra Carmelului a fost declanșat de o scrisoare a cardinalului Myro-slav Lubachivsky din 26 septembrie 1990, adresată ministrului general al Ordinului Carmelitanilor Desculți din Roma, în care ierarhul Bisericii Greco-Catolice cerea restituirea bisericii. La 15 februarie 1991, a fost semnat un acord de predare a bisericii carmelitane desculțe greco-catolice pentru cinci ani. Acordul a fost semnat, printre alții, de cardinalul Józef Glemp - primatul, arhiepiscopul Józef Kowalczyk - nunțiul apostolic, episcopul Ignacy Tokarczuk - ordinarul de Przemyśl și episcopul Jan Martyniak - episcopul bizantin-ucrainean al diecezei de Przemyśl. Pe 23 februarie, a fost înființat Comitetul social pentru apărarea Bisericii Carmelitane Poloneze din Przemyśl, condus de Stanisław Żółkiewicz. Comitetul a început pichetarea în fața bisericii și multe alte activități în apărarea bisericii carmelitane. În aprilie, Comitetul a decis să închidă și să ocupe biserica. Chiar înainte de vizita Papei Ioan Paul al II-lea la Przemyśl, Comitetul a decis să oprească protestul. La 1 iunie, Sfântul Părinte și-a anunțat decizia de a ceda proprietatea Bisericii Garnizoanei (o fostă biserică iezuită) din Przemyśl greco-catolicilor pentru a fi folosită ca catedrală. Deși această decizie a pus capăt disputei privind biserica, protestele au continuat până în septembrie 1991, care aveau legătură cu intenția de a-i îndepărta pe carmelitanii desculți din Przemyśl.
Marek Kuchciński jako redaktor naczelny „Spojrzeń Przemyskich” nie zajmował w tej kwestii oficjalnego stanowiska, ale wydaje się, że redakcja periodyku zareagowała wówczas w sposób znaczący, publikując w lutowo-marcowym numerze w 1991 r. materiały historyczne dotyczące kościoła oo. karmelitów bosych (na pierwszej stronie fotografia wnętrza kościoła), jak również listy i oświadczenia przedstawicieli różnych podmiotów, w których wyrażano sprzeciw wobec decyzji o przekazaniu kościoła grekokatolikom, uznawano bowiem, że może ona wywołać „falę niezadowolenia i nienawiści, której nie można by było opanować”. „Spojrzenia Przemyskie” zamieściły też pismo w tej sprawie skierowane do Watykanu, sygnowane m.in. przez Jana Musiała – wojewodę przemyskiego, Andrzeja Matusiewicza – przewodniczącego RM, Mieczysława Napolskiego – prezydenta Przemyśla, Marka Kamińskiego – przewodniczącego Zarządu Regionu NSZZ „S” Ziemia Przemyska i Stanisława Żółkiewicza – prezesa Stowarzyszenia Obroń- ców Pamięci Orląt Przemyskich. Problematyka dotycząca historii przemyskiego „Karmelu” znalazła się nadto w kolejnym numerze (kwiecień–maj) „Spojrzeń Przemyskich”. Należy również nadmienić, że Kuchciński wówczas stał już na czele lokalnych struktur Porozumienia Centrum. Mimo że wielu działaczy tej partii w Przemyślu zaangażowało się w obronę kościoła, to PC nie zajmowało oficjalnego stanowiska w sporze. Ponadto należy odnotować, że do Społecznego Komitetu dołączył również ojciec Marka Kuchcińskiego. Wydaje się jednak, że Marek Kuchciński nie był przychylny zamiarowi przekazania kościoła karmelitów bosych społeczności grecko- katolickiej, raczej wspierał stanowisko przemyskiego samorządu, który był skłonny przekazać grunt pod budowę nowej świątyni dla grekokatolików.
Extras książki poświęcony Przemyskiemu Towarzystwu Kulturalnemu, gdzie przedstawiona jest także historia tzw. Sporu o Karmel. Rozdział III, Pagini 57-61,
Z Przemyśla do wielkiej polity
Jan Draus, Dariusz Iwaneczko
.
Z archiwum Jana Jarosza, “obrona Karmelu”
Z archiwum Jana Jarosza, rozbiórka kopuły, 1997 rok
.
Sfinansowano ze środków Orlen Oil sp. z.o.o.
